Καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα στη μέχρι τώρα ασυνήθιστα ζεστή για τον μήνα Δεκέμβριο πόλη, μια τολμηρή ιδέα πέρασε από το μυαλό του Μάιλς. Φέτος, αποφάσισε να ενδώσει στην επιθυμία που είχε εδώ και χρόνια, να ανοίξει κάποια από τα κρασιά που είχε φυλαγμένα στο συντηρητή του, στην πιο κοντινή χρονικά ευκαιρία που ήταν το γιορτινό τραπέζι. Πόσο πια να περιμένει κανείς αυτή τη ξεχωριστή στιγμή, μήπως έρχεται και ποτέ, σκέφτηκε, ενώ τον έτρωγε η περιέργεια να δει πως εξελίχθηκαν στη φιάλη, μετά από τόσα χρόνια.
Τα συγκέντρωσε όλα στην τραπεζαρία, τοποθετώντας το ένα δίπλα στο άλλο. Παλαιωμένα, νεαρά, ακριβά, πιο οικονομικά, ανάμεσά τους και κάποια μεγάλα κρασιά, που όλοι οι λάτρεις του κρασιού θα επιθυμούσαν να πιούν και οι συλλέκτες να έχουν στις συλλογές τους. Κρασιά από διαφορετικούς αμπελώνες της Ελλάδος, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Γερμανίας, και από την Καλιφόρνια. Ωστόσο, στη θέα τους ένα παράξενο κράμα από συναισθήματα τον κατέλαβε, κάποια να συνοδεύονται από δισταγμό και κάποια να καλωσορίζουν την ιδέα του.
Δεν ήταν πολύς καιρός από τότε που είδε ξανά, μετά από πολλά χρόνια, την ταινία Sideways για να θυμηθεί μια καταπληκτική σκηνή, όπου ο πρωταγωνιστής, απογοητευμένος από τις εξελίξεις στη ζωή του, μόνος του σε ένα εστιατόριο fast food, πίνει ένα μυθικό Cheval Blanc του 1961 σε πλαστικό κύπελο. Αυτή τη σκηνή της απόλυτης αντίθεσης και αντισυμβατικής απόλαυσης, ήταν η υπενθύμιση για τον Μάιλς πως η μαγεία των ωραίων κρασιών δεν περιορίζεται στην μεγαλοπρέπεια τους, αλλά στην ικανότητα τους να μεταμορφώνουν ακόμα και μια δύσκολη στιγμή σε ευτυχισμένη, έστω και αν είναι για προσωρινά.
Εμπνευσμένος από αυτήν την κινηματογραφική αποκάλυψη, ο Μάιλς είδε την ευκαιρία να στήσει το δικό του αφήγημα. Η ιδέα να περιμένει τη μοναδική στιγμή που θα άνοιγε αυτά τα κρασιά του φαινόταν ξαφνικά περιοριστική. Αντίθετα, φανταζόταν ένα Χριστουγεννιάτικο τραπέζι στολισμένο και πλούσιο από την παρουσία αυτών των κρασιών, ένα γεύμα για όλες τις αισθήσεις που θα υπερέβαινε το συνηθισμένο. Ο Μάιλς μπορούσε εύκολα να φανταστεί τα πρόσωπα των καλεσμένων του και τις αντιδράσεις επευφημίας που θα απελευθέρωνε το άνοιγμα αυτών των κρασιών.
Η ημέρα των Χριστουγέννων έφτασε και μαζί το τέλος της αναμονής. Το τραπέζι ήταν τέλεια στρωμένο και η ατμόσφαιρα γεμάτη με ενθουσιασμό. Καθώς τα κρασιά άλλαζαν από χέρι σε χέρι των καλεσμένων, έπαιρναν τη θέση τους στο τραπέζι δίπλα στα εκλεκτά εδέσματα που θα συνόδευαν. Το δωμάτιο γέμισε με τα αρώματα των κρασιών και η γιορτή άρχισε να παίρνει ζωή από τη χαρά και τις φωνές των καλεσμένων. Το τσούγκρισμα των ποτηριών με τον γλυκό κρυστάλλινο ήχο ανακατεμένο με τα γέλια των φίλων, έγινε η μουσική που συνόδευε την όμορφη, εκείνη μαγική βραδιά, και η απόδειξη για τον Μάιλς, πως τελικά, οι πιο ξεχωριστές στιγμές είναι εκείνες που εμείς δημιουργούμε.
Καλές Γιορτές σε Όλους!